آن دخترآوازه خوان

که ازخاک می خواند

وبه ذره ذره دلتنگیش

چنگ می زد

چون باران پاییزی

غمگین برخط توبارید

آنجاکه درمیانه ی راه

باتردیدایستاده بودی

وآفتاب راباباران

اندازه می گرفتی

وندانستی

چشمهای بارانی من

به بلندای آفتاب می ماند

واضح وآشکار

من یک توده ابرم

که درآسمان آفتابی تومی بارم

می بارم

می بارم

تاتوآفتابی ترشوی...

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: